|
Makale
|
|
İsmet Tunç, Doç. Dr.
|
|
Sözlü Kültürün Dinsel Kaynaklardaki Yansımaları
|
|
Bartın Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dinler Tarihi
|
|
Din Fenomenolojisi
|
|
|
|
|
|
2020
|
|
c. 13, sy. 1
|
|
ss. 39-56
|
|
|
|
Dinler Tarihi, Din, Vahiy, Sözlü Kültür, Ortadoğu
|
|
|
|
Matta, Markos, Luka ve Yuhanna İncilleri “tanrısal töz”ü içermeleri bakımından birbirlerinden farklı olmamakla birlikte Yuhanna İncili tanrısal söz ile başlar. İlkin ‘söz’ün var olması ve manevi alana ilişkin olması, sözlü kültür ve din arasında bir ilişki olduğu şeklinde yorumlanabilir. Kimi dinlerde Tanrı’nın konuşması, belli bir şekilde görünerek ya da birtakım belirtilerle insanlarla iletişim kurması söz konusudur. Bu durum kısaca vahiy olarak tanımlanmaktadır. Buradaki iletişim biçimi bu çalışmada ‘sözlü kültür’ kapsamında işlenmiş ve ilahi yönüyle ‘söz’ kavramı da bir tür sözlü kültür unsuru olarak ele alınmıştır. Bu bakımdan din ve dine dair tüm olgular çoğunlukla sözlü kültür tarafından ilkin inşa edilmiş, daha sonra devamlı tekrarlarla geleneğin bir parçası haline gelmiş ve yaygınlaşmıştır. Bu çalışmada din ve sözlü kültür arasındaki ilişkiye değinilmiş, tanrısal ya da yüce kuvvet kaynaklı ilahi emirlerin söz aracılığıyla dini-kültürel bir forma nasıl dönüştüğü ve dönüştürüldüğü konusu anlatılmaya çalışılmıştır. Bu çalışma kapsamında Ortadoğu kadim uygarlıkları ile yine Ortadoğu kökenli tek tanrılı dinler arasındaki sözlü kültür ilişkisi irdelenmiştir
|